Bym Schuelhus Chramershus wartet es Chüppeli älteri Lütli.

Mi grüesst enang fründlig, u de chunnt ou scho der Car.

Mir styge y u wo alli Platz hei gno, fahre mir gäge Trachselwald

zue, wo no die letschte warte. Nach der Begrüessig vom

Chauffeur und dür ds Team vom Froueverein chöi mir’s jetz

gsorgets gä u die Fahrt gniesse. Chli zäme prichte, der Alltag

 vergässe u’s eifach schön ha. Mir verlöh ds Ämmital u fahre

gägem Seeland zue. Was isch das für ne schöni Gäged: die

grosse, schöne äbene Matte, wo d Chüeh weide. Dernäbe

Härdöpfu-, Rüebe-, Gwächsbitze – mues das schön sy, hie z

bure! Nid vergässe die schöne Hüser mit dere Bluemepracht.

Byr Ortsdurchfahrt vo Ins verzellt nis der Peter, won är uf-

gwachse isch. Vo syne föif Brüeder, wo jede e Schweschter

het gha. Da isch sicher mängs glüffe!

So isch die Reis churzwylig gsi u gly si mir uf em Twannbärg

acho, wo ds Mittagässe isch parat gsi.

„Wahrhaftig Fisch, mmh…

wie fein.“ Aber da tönt’s näbedra: „E Bitz Späck wär mir de lieber gsi…“

Item, ds Dessert het de allne passt! Mi het no chli über e See gluegt –

es isch äbe nid ganz klar gsi. U du si mer wyter gfahre nach Prêles.

Mit em Vinifuni-Bähnli si mir bis zur Station Pilgerwäg gfahre u vo dert

z Fuess i d Chiuche Ligerz, wo der Pfarrer paar bsinnlechi Wort het

parat gha. Danke Peter.

Us der chüele Chilche si mir düre Pilgerwäg, wo dür e Räbbärg

füehrt zur Station. Es isch sehr heiss gsi u mir si hert froh gsi, dass

ds Bähnli üs het mitgno bis uf Ligerz ache.

Da isch üse letschte Kaffeehalt gsi. Scho chly müed isch me froh gsi, wieder i Car yzstyge

u wyter z fahre.

Uf der rächte Syte isch der blau See gsi u d St. Petersinsel, u links,

 stotzig, troche u heiss aues Räbbärge. Wie hert und müehsam mues

me hie wärche bis me die feine Trübu cha ässe! Da sött ömu keis

Unwätter cho. Aber es isch wunderschön, dür die Gäget z fahre,

die änge Strasse mit de schöne Hüser – eifach useluege u stuune –

der Chauffeur luegt ja für üs u fahrt guet.

Mir näh Abschied vom schöne Seeland u gö doch gärn wieder üsem

ghogerige Ämmital zue. Tatsächlech het’s du bym Usstige no grägnet,

aber das het nüt bedütet. Fründlech hei mer enang adie gseit u e gueti

Zyt gwünscht. Danke wet i no allne, wo die Reis hei möglech gmacht.

Der Chiuchgmein fürdas feine gspändete Ässe, de Froue vom

Froueverein für ds Organisiere und der Barbara für ds Tablette verteile

und Betröie, wo’s nötig gsi isch. U natürlech em Chauffeur für die flotti,

sicheri Fahrt.             

He.Me.Ro       Bilder: Sylvia Schwarzentrub